Search Result in All

A detail explanation about Ghalies from Quran and sunnah

The Syrian army continues its offensive against foreign-backed insurgents in the city of Aleppo, making more advances in the area. Syrian troops have regained full control of the village of Sheikh Najjar and the strategic Ghali Hill on the outskirts of Aleppo. A large number of foreign-backed insurgents, including some foreigners, were also killed in the offensive. It was the latest in a series of military operations against militants who receive military aid from their supporters in Western countries and their regional allies. Meanwhile, thousands of residents of the city of al-Hasakeh in northeastern Syria took to the streets to show their support for President Bashar al-Assad and the Syrian Army. The demonstrators also chanted slogans condemning the militants\\\' atrocities.

These video lectures are presented by almehdi educational society, Karachi for our youth. For more details visit; Website: http://www..almehdies.com

آج عالمی استکبار جس نظام سے خوفزدہ ہے وہ نظام ولایت فقیہ ہے کیونکہ اس نظام نے وقت کے طاغوت کے خلاف قیام کر کے دنیا کے مستضعفین کو امید دلائی ہے۔ پاکستان میں بھی ان دشمنوں کے ایجنٹس موجود ہیں جنہوں نے پچھلے دو سالوں میں دوبارہ سر اٹھایا ہے۔ مؤمنین کی ذمہ داری ہے کہ وہ اس غلو کے فتنے کو ناکام بنائیں۔ مزید۔۔۔ Full Seminar: https://youtu.be/EIryE4s6SiE ShiaTV Profile: https://shiatv.net/user/jawadh Facebook Page: https://facebook.com/AbaSalehProductions

غلو، به معنی افراط در دین و تجاوز کردن از حد و اندازه است. و یکی از عواملی که باعث می‌شود شیطان بر انسان حاکم و مسلط شود و او را به سوی عذاب الهی بکشد، غلو در دین است. غلو در لغت به معنای زیادت و بلند شدن است. در مثل گفته می شود آب دهان دانه گیاه را بلند و بزرگ کرد؛ یعنی بیشتر از اندازه‌اش گردانید. در لسان العرب غلو چنین معنا شده است: غلو تجاوز کردن از حد و اندازه، و یا خارج شدن از حد اعتدال است. و گفته شده غلو بلند شدن و تجاوز از حد و اندازه در هر چیز را گویند. ابن اثیر اصل و ریشۀ کلمهٔ غلو را به معنای ارتفاع و بلندی می داند و نیز تجاوز از حد و اندازه در هر چیز را غلو می‌نامد. به عبارت دیگر، واژه غلوّ در مقابل تقصیر است، و در لغت به معناى تجاوز از حدّ و افراط در شىء است؛ یعنى فرد یا چیزى بیش از آنچه در او است، توصیف شود. و یا در ستایش زیبایى‌هاى ظاهرى و معنوى فردى، بیش از حدّ سخن گفته شود. غلو در اصطلاح شرع به معنای افراط در دین است و آن تجاوز از حد وحی به سوی هوا و هوس و سلیقه‌های مختلف است؛ مانند این‌که پیامبران و امامان را خدا بدانند؛ مثل نصاری که به پیامران و بزرگان خود مقام الوهیت قایل شدند. مصداق بارز غلو در دین اسلام که اگر بدون قرینه به کار برود بر آن صدق می‌شود، غلو کسانی است که به الوهیت ائمه به ویژه امام علی (علیه‌السلام) اعتقاد دارند

کی از عواملی که باعث می‌شود شیطان بر انسان حاکم و مسلط شود و او را به سوی عذاب الهی بکشد، غلو در دین است. کسی را گویند که از حد تجاوز کرده و مرتکب افراط شود. خداوند در این آیه به رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ وسلّم)؛ دستور می‌دهد که اهل کتاب را دعوت کند به این‌که در دین خود مرتکب غلو و افراط نشوند؛ چون اهل کتاب مخصوصا نصاری به این بلیه و انحراف در عقیده مبتلا بودند؛ آری دینی که از طرف پروردگار نازل شده باشد و کتب آسمانی آن‌را بیان کنند نشانه‌اش این است‌که در درجه اول توحید را بر بشر عرضه کرده باشد؛ و شریک را از خدا نفی کند؛ دینی است که بشر را از انباز گرفتن برای خداوند و پرستش بت نهی کند؛ و یهود و نصاری دارای چنین دینی نیستند، چون این دو طایفه نیز برای خدا انباز گرفتند مخصوصا نصاری که رسوایی و شناعتشان از یهود بیشتر است. می‌فرماید:«قل یا اهل الکتاب لا تغلوا فی دینکم غیرالحق؛ بگو‌ ای اهل کتاب در دین خود، غلو و تجاوز از حد نکنید و غیر از حق چیزی نگوئید» البته غلو نصاری روشن است و اما در مورد غلو یهود که خطاب یا اهل الکتاب شامل آنها نیز می‌شود بعید نیست که اشاره به سخنی باشد که درباره عزیر می‌گفتند و او را فرزند خدا می‌دانستند. و از آنجا که سرچشمه غلو غالبا پیروی از هوا و هوس گمراهان است، «و لاتتبعوا اهواء قوم قد ضلوا من قبل و اضلوا کثیرا و ضلوا عن سواءالسبیل؛ برای تکمیل این سخن می‌فرماید: از هوس‌های اقوامی که پیش از شما گمراه شدند و بسیاری را نیز گمراه کردند و از راه مستقیم منحرف گشتند، پیروی نکنید». این جمله در حقیقت اشاره به چیزی است که در تاریخ مسیحیت نیز منعکس است که مساله تثلیث و غلو درباره مسیح (علیه‌السّلام) در قرون نخستین مسیحیت در میان آنها وجود نداشت بلکه هنگامی که بت‌پرستان هندی و مانند آنها به آئین مسیح (علیه‌السّلام) پیوستند، چیزی از بقایای آئین سابق را که تثلیث و شرک بود به مسیحیت افزودند و لذا می‌بینیم که تثلیت هندی (ایمان به خدایان سه‌گانه برهما، فبشنو، سیفا) از نظر تاریخی قبل از تثلیث مسیحیت بوده است و درحقیقت این انعکاسی از آن است، در آیه ۳۰ سوره توبه نیز پس از ذکر غلو یهود و نصاری درباره عزیر و مسیح (علیه‌السّلام) می‌خوانیم یضاهئون قول الذین کفروا من قبل: «گفتار آنها شبیه سخنان کافران پیشین است.»